Jak zapewne pamiętasz, powstanie snookera to zasługa brytyjskich żołnierzy znudzonych bilardem. Mowa o tym nie bez przyczyny – wszystko prędzej czy później może nudzić. W każdym razie chęć szukania czegoś nowego nie powinna zaskakiwać.
Odnosząc się do konkretów, trzeba zdawać sobie sprawę z tego, że od wielu lat myśli się o uatrakcyjnieniu rozgrywek. Niemniej jednak uatrakcyjnienie rozgrywek to nie jest tak prosta sprawa, jak niektórym może się wydawać. Świetnym przykładem jest nierozgrywany już od dawna Power Snooker.
Power Snooker
Przede wszystkim należy podkreślić, że jest to gra bardziej dynamiczna niż snooker, ponieważ cały mecz trwa 30 minut. Odliczanie czasu meczu zaczyna się wtedy, kiedy dojdzie do rozbicia czerwonych. Przy rozbiciu minimum dwie czerwone muszą dotknąć bandy. Gdyby stało się inaczej, traci się kolejkę. Wygrywa ta osoba, która w momencie zakończenia meczu ma więcej punktów. Ponadto uderzenie musi zostać wykonane w ciągu 20 sekund. Przekroczenie czasu oznacza 20 punktów dla rywala (osoba, która jest przy stole, nie traci kolejki).
Mówimy o rozgrywce, w przypadku której nie ma się do czynienia z trójkątem – zamiast trójkąta jest romb z 9 bil, romb ten ustawiany jest poniżej punktu bili różowej. Bila ze środka rombu czerwonych to POWERBALL. Wbicie tej bili sprawia, że rozpoczyna się odliczanie dwóch minut, podczas których zdobyte punkty liczą się podwójnie. Co ciekawe, jeśli traci się swoją kolej, czas przechodzi na drugą osobę.
Odliczanie czasu trwania meczu zatrzymuje się po wbiciu ostatniej czarnej, wznawianie czasu następuje po ustawieniu bil do rozpoczęcia następnego frame’u. Trzeba też wiedzieć, czym jest POWERZONE – POWERZONE to obszar stołu między krótką bandą a linią przechodzącą przez punkty bili zielonej, brązowej i żółtej. Każdy punkt zdobyty po zagraniu z tego obszaru liczy się podwójnie.
Po faulu istnieje możliwość niemal dowolnego ustawienia białej bili. Należy tylko pamiętać o tym, że biała bila ma znaleźć się w strefie POWERZONE.
Turniej nierankingowy
Power Snooker to turniej, który miał status nierankingowego (otrzymywało się zaproszenia). Rozegrano zaledwie dwie edycje, w sezonie 2010/11 zwyciężył Ronnie O’Sullivan, natomiast sezon później najlepszy był Martin Gould. Oba turnieje miały miejsce w Anglii – premierowa edycja odbyła się w Londynie, z kolei podczas drugiego turnieju rywalizowano w Manchesterze.
Co sądzisz o zaprzestaniu organizowania tej formy rozgrywki?