Zdefiniowanie breaka maksymalnego miało miejsce w tekście, który został poświęcony różnym definicjom. Trzeba jednak przyznać, że break maksymalny to osiągnięcie, na którym warto jeszcze się skupić.
Historia i małe przypomnienie
Zacznijmy może od małego przypomnienia – break maksymalny zazwyczaj jest wtedy, kiedy uzyska się 147 punktów. Możliwy jest tylko jeden wyjątek, ten wyjątek to faul z wolną bilą przy wszystkich czerwonych na stole. Taka sytuacja jest bardzo mało prawdopodobna, dość powiedzieć, że w oficjalnym spotkaniu nigdy nie uzyskano 155 punktów. Jedyne odnotowane 155 punktów miało miejsce w czasie meczu treningowego (wynik ten uzyskał Jamie Cope). Warto jeszcze podkreślić, że najwyższy wynik w turnieju rankingowym to 148 punktów Jamiego Burnetta.
Najszybszy break maksymalny to z kolei dzieło genialnego O’Sullivana. Wynik sześciokrotnego Mistrza Świata to 5 minut i 20 sekund. Ponadto O’Sullivan ma najwięcej breaków maksymalnych – 15. Jakby tego było mało, należy dodać 3 breaki maksymalne w ciągu jednego sezonu i 3 breaki podczas Mistrzostw Świata. 3 breaki na Mistrzostwach Świata wbił także Stephen Hendry. Co ciekawe, jest tylko jeden zawodnik, który wbił dwa breaki maksymalne w czasie jednego turnieju i tym zawodnikiem jest Mark Davis.
Warto na koniec cofnąć się do pierwszego breaka maksymalnego w historii gry – za pierwszy break maksymalny należy uznać wynik Anglika mającego nazwisko Davis, ale niektórzy mogą zadać pytanie, o którego zawodnika chodzi? W 1955 roku Joe Davis osiągnął break maksymalny podczas meczu pokazowego. Pierwszy break maksymalny na turnieju wydarzył się wiele lat później, konkretnie w 1982 roku – break maksymalny uzyskał Steve Davis.